Skoro spotyka mnie tak wiele wspaniałych rzeczy, to niech inni się o tym dowiedzą! Och, trzeba słać zaproszenia – pomyślała Mirabelle i postanowiła urządzić wielkie przyjęcie, bal nad balami, prawdziwie śląski fajer! I tak. Potrzebne będą pary, wirujące jak liście klonu, przypominające małe śmigiełka. Niezbędny będzie suto zastawiony stół, przyozdobiony kwiatami, wokół którego pośpiesznie uwijają się uroczy kelnerzy. Muzyka niech radośnie płynie i stanie się kompanem gwarnych rozmów. Niech szurają krzesła, skrzypi parkiet, brzdęka szkło ciężkie od wina, podnoszone do licznych toastów. Niech psotne dzieciaki bawią się w berka, chowając się za filarami. Niech ciotki-klotki zagadują kawalerów, młodzi ukradkiem kradną całusy, niech sypią się życzenia – zdrowia, szczęścia, pomyślności. Sala już zarezerwowana, pogoda zamówiona, wszystko będzie dopięte na ostatni guzik. Niech żyje bal!